Galiba dostluklarla, durumsal arkadaşlıklar arasında gayet net bir çizgi var ve aslında hepimiz gerçeği görüyoruz. Hâlâ bir cafe’de yalnız kahve içmeye çekinen, hatta bunu bir tür eziklik olarak gören kadınların var olduğu sosyal çevrelerde, Kemal’in sözünü ettiği türden kız arkadaşlık bir tür ivedi ihtiyaca da dönüşüyor. Nedeni özgüvensizlik midir bilemem ama arkadaşın ‘dost’ olarak görülmesi, eş olarak konumlandırılmaması gerektiği yorumuna ben de katılıyorum. Sınırlar amorf ve nerede durmak gerektiğini tanımlamak da zor ama üzerine bir kez daha düşünmek gerek. Son olarak; bu gözlemi için Kemal’i kutluyorum. Erkeklerin net dostluğunu da yabana atmayın diyorum.
KIZ ARKADAŞLAR, YOKSA YENİ SEVGİLİLERİMİZ Mİ?
