Yaşamınızda hangi kuralları veya felsefeyi takip edersiniz?
Birkaç kuralım var. Birincisi özgün olmak. Bu benim gerçekten zorlandığım bir konu çünkü başkalarının olmam gerektiğini düşündüğü şeye uymaya çalışırsam insanları hayal kırıklığına uğrattığımı hissediyorum. Bu nedenle özgün ve gerçek olmak benim için en önemlisi. Korkutucu olabilir zira herkes sizi olduğunuz halinizle sevmeyebilir ama o noktada olduğumda daha mutlu, daha az baskı altında ve daha az endişeli hissediyorum.
Bir de tek bir hayatınız olduğu fikri. Her günün yaşadığınız son gün olabileceği düşüncesi, anda yaşamayı ve her anın keyfini çıkarmayı istemenizi sağlıyor. Gözleriniz açılıyor ve her şeyi olduğu gibi görebiliyorsunuz. Ben de buradayken maksimum yaşamak istiyorum.
İlk ‘yetişkin’ ayakkabılarınızı veya çantanızı anlatır mısınız? Kim aldı, nerede giydiniz, anılarınız var mı?
On iki yaşındaydım ve mezuniyet içindi. Annem o zamanlar topuklu ayakkabı giymeme izin vermiyordu ama ben ayakkabı dolabına gidip onunkileri deniyordum tabii. Bol etekli beyaz bir elbise giymiştim; üzerinde küçük kiraz desenleri vardı. O gün annem ilk topuklu ayakkabılarımı almıştı; herhalde üç santim yüksekliğindeydi. Parlak kırmızı ayakkabılarımı hediyelik ambalajıyla verdiğinde öyle mutluydum ki! Yani ilk topuklu ayakkabılarım, parlak kırmızı bir çift dekolte pabuç oldu ve beni çok heyecanlandırdı.