Peki, bu süreç içerisinde sizin hayatınızda neler değişti?
E.K.: Çocuğum oldu, on yaşına geldi. Özel devlet tiyatrosunda çalışırken bağımsızlığımı ilan edip özel tiyatro kurdum. Tiyatroyu açalı yedi yıl oldu. Mesleki anlamda, genç aktör olarak anılırken, usta aktörlere dönüştük. Saçımız döküldü, yaşlandık. On yıl sonrasında ben böyle bir İstanbul hayal etmemiştim açıkçası; bu ülkede hayal kuramıyorsun zaten. Hayal kurmak adı altında yasak değil ama pratiği yasak.
Ş.Ç.:Üç cumhurbaşkanı, iki başbakan değişti. Anayasa değişti. Eskiden gecekondu yapılıyordu, şimdi plaza ve alışveriş merkezleri yapılıyor. Üçüncü köprünün temelleri atıldı, Marmaray açıldı. Baya büyük değişiklikler oldu on yıl içinde, biz de yaşlandık tabii. Ben Oscar almayı düşünüyordum, olmadı. O yüzden hiçbir şey değişmedi hayatımda. Bütün hayallerimizi gerçekleştirebilecek bir durum söz konusu değil ülkemizde.
Ö.V.: Özel hayatımda çok şey değişti. İnşaat için konuşmam gerekirse; bu filmin birincisi de kara mizahtı ve toplum üzerine bir gözlemdi diye düşünüyorum. Yaşamda olabilecek şeylerin komedisini yaptık.